We hebben net het belangrijkste feest van de kerk gevierd: Pasen. Vier dagen lang waren we in de kerk om betrokken te zijn bij het lijden, sterven én opstaan van Jezus. Het zijn intensieve dagen die veel los kunnen maken.
Regelmatig spreek ik mensen die deze periode zwaar vinden door wat ze zelf door maken. Hun eigen verdriet, hun eigen lijden is dan haast te zwaar om ook nog eens stil te kunnen staan bij het lijden van Jezus. Aan de andere kant is dat ook vreemd genoeg heel troostrijk. Want je mag je eigen moeite of verdriet, je eigen pijn verbinden aan dat van Jezus.
Niet omdat we Hem zouden willen zijn maar wel omdat we geloven dat in alles er Eén is die naast ons staat. Die weet wat het is om pijn te hebben, verdriet, wanhopig te zijn en onschuldig te moeten lijden.
Dat maakt de gang naar Pasen ook een moeilijke gang.
Want er ligt ook nog een keer Stille Zaterdag tussen.
Een periode van afwachten in de duisternis totdat je wordt opgewekt. Het kan lang duren voordat het Pasen wordt in iemands leven. Voor hen hoop ik dat ze mensen treffen die het naast hen kunnen uithouden. Die niet klaar staan met goedbedoelde adviezen of alvast vooruitgrijpen naar de opstanding. Tenslotte moest ook Jezus afwachten tot het aan Hem gebeurde. Gelukkig heb ik de ervaring dat het in het leven van veel mensen uiteindelijk toch Pasen wordt.
Dat mogen we ook geloven.
Sterker nog: dat is de belofte die God uitspreekt over ons leven. Maar als het dan Pasen wordt, is alle leed niet definitief voorbij. Je ontdekt dat je bent opgestaan maar wel met de nodige kleurscheuren en littekens. Het leven zal nooit meer zijn zoals het was. Voor Jezus was dat niet anders. Hij stond niet op als puntgaaf mens maar draagt voor altijd de littekens van het kruis in zijn armen, voeten en zij. Dat te beseffen, dat je nooit meer zijn zal die je was, is ook een proces waarin het oude mag worden losgelaten. Symbolisch gezien mogen we dat met Hemelvaart op laten stijgen naar God. Al onze verlangens naar hoe het was, ons verdriet, onze strijd mag met Jezus opstijgen naar de hemel. Zodat we met Pinksteren echt een nieuw leven kunnen beginnen! Vernieuwd door Hem, die ons in dat proces voorging en naast ons staat.

ds. Anne van Voorst