Het is nog niet vaak voorgekomen dat er tot VIER keer toe een nieuw plan bedacht moest worden voor één kerkdienst…. Het overkwam de kinderkerstviering van afgelopen december. En gelukkig waren er een predikant en vrijwilligers die ook de vierde keer nog weer vol enthousiasme aan de slag gingen. Met als resultaat het filmpje dat gemaakt is met een actueel kerstverhaal in onze eigen omgeving (met dank aan Lex voor het last-minute filmen en monteren).

Ds. Anne schreef het kerstverhaal dat zich afspeelt in Dinxperlehem en waar actuele thema’s als WC-rollen inslaan en facetimen met opa ook aan bod komen. Jozef en Maria reizen per trekker. En het dorpshoofd roept dat het fakenieuws is. Maar uiteindelijk komt alles samen in de stal, onder het ‘oosterlicht’ dat aan de hemel straalt, bij de kribbe, bij de geboorte van Jezus, het licht voor de wereld.

Vrijwilligers die zich aanmelden om mee te spelen, mensen die zich vanwege quarantaine weer moesten afmelden, spullen die van zolder gehaald werden voor plan B, weer teruggingen naar zolder bij plan C en toch weer tevoorschijn kwamen voor plan D. Een appgroep die ontplofte om dit alles te verwerken. En het resultaat is hier terug te zien en ook op kerkdienstgemist.nl.
Bij het verschijnen van dit Kerkpad ligt Kerst al weer even achter ons, maar mocht je/u het filmpje gemist hebben is het zeker de moeite waard om het alsnog op te zoeken.

Renate

In de hoedanigheid van de collega die de afgelopen jaren veel met Renate heeft samen gewerkt, wil ik op deze plaats ook enige woorden schrijven.

Renate zou aanvankelijk voor 2 jaar in Dinxperlo komen werken. Het werden er uiteindelijk negen. In die 9 jaar heeft Renate veel opgebouwd. Aanvankelijk ontving ze de opdracht om vooral projectmatig te werken. Maar Renate was van mening dat het vooral belangrijk is om te werken aan onderlinge verbinding. Jongeren, kinderen en hun ouders moeten elkaar eerst kennen en zich verbonden voelen voordat ze meedoen aan projectmatige activiteiten.

Nu, na 9 jaar, is er zeker veel samenhang en verbinding gegroeid en zijn er geweldige activiteiten en groepen opgezet. Voor ouders die kinderen en pubers opvoeden, is Moments in het leven geroepen, er was jarenlang een krabbelcafé voor ouders van de allerjongsten. Op zondag zijn er verschillende tienergroepen en de al bestaande groep zondagskinderen kreeg ook haar aandacht. Daarnaast waren er talrijke incidentele activiteiten, zoals Sirkelslag, het 24 uur met…, recentelijk de Adventskalender, etc….

Het is te veel om op te noemen. Maar de rode draad in alles is toch de verbinding met elkaar en God. De kracht van Renate ligt o.a. in het gegeven dat ze niet snel opgeeft. Dat is, denk ik, een karaktereigenschap van veel lange afstandlopers, maar het is in ieder geval een eigenschap van Renate. Wanneer Renate gelooft dat iets mogelijk is, dan zoekt ze net zo lang totdat ze een weg gevonden heeft. Tegelijkertijd weet ze ook wanneer het tijd is om te stoppen. Wanneer een activiteit terug liep, dan hield Renate de vrijwilligers voor om niet koste wat het kost, dit maar door te blijven zetten maar in dankbaarheid te koesteren wat er was om vervolgens op zoek te gaan naar iets nieuws.

Vanaf verleden jaar was duidelijk dat het afscheid van Renate er aan zat te komen. Ze volgde immers de opleiding tot praktijkondersteuner GGZ bij de huisarts met het doel om daar uiteindelijk werk in te vinden. Want hoewel Renate haar werk in Dinxperlo met ongelooflijk veel liefde en passie heeft gedaan, wist ze ook dat aan haar werk een houdbaarheidsdatum zat. Die was wat ons betreft, zeker nog lang niet bereikt. Maar voor Renate kwam dat moment wel.

We zullen haar enorm missen. Als collega vond ik het heel bijzonder te merken hoe wij steeds meer op elkaar ingespeeld raakten en we als vanzelf de verschillende taken op ons namen zonder daar veel over te hoeven overleggen. Hoe we ook op één lijn zaten en zitten wanneer het ging om over wat wij belangrijk vinden en het belang van het leggen van verbinding met elkaar deelden. We zullen het enthousiasme, de gestructureerdheid en vooral de liefdevolle betrokkenheid van Renate met ons meedragen. 

Vanaf deze plaats wens ik, namens ons allemaal,  Renate heel veel voldoening en enthousiasme toe op haar nieuwe werkplek. Dat de Liefdevolle Zijn armen over je uitgestrekt houdt en je altijd kunt schuilen onder de vleugels van Zijn liefde.

Ds. Anne van Voorst

Op dit moment is nog niet helemaal duidelijk hoe we het afscheid van Renate vorm kunnen geven. Duidelijk is dat we in ieder geval tot 19 januari in een lockdown zitten en de verwachting is dat er daarna ook nog niet heel veel mogelijk is.
In ieder geval willen we in de familiedienst van 24 januari het afscheid van Renate vieren. Hoe we dat gaan doen, zijn we op dit moment aan het onderzoeken.

Als gemeente is het lastig om persoonlijk van Renate afscheid te nemen. Want we zullen geen receptie kunnen houden. Daarom wil ik u/jullie vragen om een kaartje, tekening of wat dan ook voor Renate als afscheid te maken. En dit uiterlijk voor 23 januari naar mij op te sturen: ds. Anne van Voorst, Sinderensweg 101, 7065 BH Sinderen. O.v.v. afscheid Renate. Het mag ook, voor dezelfde datum, in de brievenbus gestopt worden van het Kerkelijk Centrum.

Voor het overige zou ik adviseren om de website en Facebook (Pg-Dinxperlo, Dinxperjong) in de gaten te houden voor eventuele verdere details.

Namens de afscheidscommissie,
ds. Anne van Voorst

Na negen mooie jaren ga ik stoppen als jeugdwerker bij de Protestantse Gemeente Dinxperlo. In januari zal ik nog de laatste activiteiten begeleiden en zoveel mogelijk overdragen, per 1 februari ben ik uit dienst.

Inmiddels heb ik al veel mensen gesproken om dat nieuws te vertellen. Dat gaat met een lach en een traan. Want negen jaar werken aan ´verbinding´ en dat dan weer ´loslaten´ gaat niet in de koude kleren zitten. Maar ik ga nu een nieuwe stap zetten.

Na vorig jaar een opleiding gedaan te hebben voor Praktijkondersteuner in de huisartsenpraktijk GGZ, werk ik inmiddels in twee huisartsenpraktijken als POH GGZ. Minstens zoveel afwisseling tijdens het werk, maar wel veel meer structuur als het gaat om begin en eindtijd. En daar ben ik blij mee, want al werkte ik niet zoveel uren in de gemeente, het wel op veel tijdstippen beschikbaar moeten of willen zijn was steeds meer een opgave voor me.

Vele herinneringen komen voorbij, met kinderen, tieners, vrijwilligers en collega´s in vele verschillende samenstellingen. Vol inspiratie mocht ik een motor zijn, een luisterend oor, een steun in de rug, een creatief brein.
Het was een genot om in een gemeente te werken met zoveel enthousiaste mensen,
bij sommige wilde ideeën van mij moesten mensen er eerst wel eens een nachtje over
slapen (af en toe werd er ook wel eens iets afgeschoten) maar vaak kwam dan wel de machine in beweging om tot hele leuke activiteiten te komen.

Zo leuk hoe al helemaal in het begin de één zijn tuin beschikbaar stelde voor ‘Een nacht zonder dak’, op een ander moment een groep jonge dames zin had om voor de tieners een gezellige avond te organiseren of in actie te komen voor Serious Request. Alle brownies en andere taarten en cakes die voorbij gekomen zijn.
Hoe een voorzichtige poging om een maandelijkse activiteit neer te zetten, uitgroeide tot een groep die elkaar 8 jaar later nog steeds opzoekt. Hoe we besloten om wèl krkxprssy uit te voeren, maar het slapen maar niet in de kerk te doen maar te verplaatsen naar het Kerkelijk Centrum. En hoe dat vervolgens een jaarlijks terugkerend evenement is geworden.
Het wandelen en fietsen met de jonge gezinnen, en de kinderen die al voor het afscheid vroegen ‘wanneer is de volgende keer?!’

En daarnaast niet te vergeten al die keren in gesprek met vrijwilligers, met ouders, over dromen, gedachten, wensen voor hun kinderen en voor zichzelf. De lijst zou te lang worden als ik alles ging opsommen, maar wat was het tof. Bedankt voor alle mooie ervaringen!!
Ik heb het vaak als een cadeautje ervaren om dit mooie werk te mogen doen.

Groeten,
Renate

Op mijn best,
midden in een activiteit,
met veel jongelui om me heen!