Een liedje van de Beatles natuurlijk, maar ook een verlangen naar de lichtheid die nu eenmaal hoort bij een zonnige dag.
Zonder jas naar buiten, even je gezicht opheffen om de warmte maximaal op te vangen,
een rondje fietsen of een praatje met de buren die je tijdens de wintermaanden nauwelijks zag.
‘Het komt goed, lieveling. De winter was lang, koud en eenzaam en het lijkt jaren geleden dat de zon scheen, maar daar komt de zon en ik zeg je: het komt goed.’
De kalme gang van de jaargetijden vertelt ons dat je met geduldig wachten een eind komt. Kou zal verdwijnen, donkerte zal plaatsmaken voor licht en aan kale takken zullen nieuwe blaadjes groeien. Je hebt er meer vertrouwen voor nodig, misschien meer geduld, maar ook verdriet zal plaatsmaken voor nieuwe vreugde en leegte wacht erop om weer gevuld te zijn. Ook in de tuin van gemis zullen nieuwe bloemen bloeien.
Ondertussen knippen we oude bloemen af, vegen dood blad bij elkaar om plaats te maken voor een nieuw seizoen. We speuren de tuin af en verheugen ons op het geel van forsythia, de eerste magnoliaknop die openbarst. Verwachtingsvol leven. Dat kenmerkt een gelovig mens. ‘En als wij hopen op wat nog niet zichtbaar is, blijven we in afwachting daarvan volharden.’ (Romeinen 8:25)

ds. Lyonne Verschoor
www.dagdominee.nl